Ομιλίες και σχολιασμοί του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στις Ευαγγελικές περικοπές. Οι πλησίον είναι για μας ένα σχολείο, όπου ασκού-μαστε στην πιο τέλεια αγάπη - στην αγάπη του Θεού. Κάθε πράξη αγάπης πού κάνουμε για τον άλλον, πληροί την αγάπη μας για το Θεό. Η βάση της αγάπης μας για τον πλησίον φανερώνεται καθαρά, με έργα και με λόγια, από τον ίδιο τον Κύριο και τους αποστόλους Του, καθώς κι από τη χορεία όλων εκείνων που ευαρέστησαν στο Θεό, δηλαδή από τους θεοφόρους πατέρες μας και τους μάρτυρες. Τα μεγαλύτερα έργα αγάπης είναι ή φιλανθρωπία, ή συγχώρηση των προσβολών, η προσευχή για τους άλλους, η βοήθεια στους αδύνατους, η διδασκαλία των αγραμμάτων, η απόκρυψη των αδυναμιών των άλλων, ο έπαινος των αρετών των άλλων, η υπεράσπιση των κα¬ταπιεσμένων και η θυσία της ζωής μας για τους άλλους. «Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων αυτού» (Ιωάν. ιε' 13). Όταν όμως ο άνθρωπος κάνει ακόμα και τη μεγαλύτερη θυσία για οποιοδήποτε άλλο λόγο, εκτός από την αγάπη, η θυσία του είναι άκαρπη (βλ. Α' Κορ. ιγ' 3). Όποιος έχει αγάπη τα έχει όλα. Αυτός εκπληρώνει όλον το νόμο.