«Κράτησε με σφιχτά Αγγελική» φώναζαν με απόγνωση οι πόθοι του Αναγνώστη «δέσε με κοντά σου καλή μου, μάζεψε με, σκόρπισα μακριά σου τόσα χρόνια. Αέρας γίνηκα και διέλυσα, θρύψαλα, στάχτη και πετάχτηκα, κράτησε με Αγγελική, κράτησε με…»
«Πάρε με Αναγνώστη» ικέτευαν οι πόθοι οι απέναντι «πάρε με ταίρι μου και σκόρπα με, αέρας θέλω να γενώ και να διαλύσω, φλουρί και κρύσταλλο να λιώσω μεσ’ τα χέρια σου. Για σένα τον φύλαγα τον εαυτό μου τόσα χρόνια. Πάρε με κι ότι θες κάνε με, πάρε με μόνο, πάρε με…».