"Το 1989 ο Κώστας Μουρσελάς, ήδη διακεκριμένος θεατρικός συγγραφέας, εκδίδει τα Βαμμένα κόκκινα μαλλιά, το πρώτο του μυθιστόρημα, και μας συστήνει έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους χαρακτήρες της ελληνικής λογοτεχνίας: Εμμανουήλ Ρετσίνας, ο επονομαζόμενος Λούης, η μετενσάρκωση του Αλέξη Ζορμπά στη μεταπολεμική Αθήνα, ένας σχεδόν ωραίος, σχεδόν τεμπέλης, σχεδόν αγράμματος, σχεδόν άθεος. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Μανολόπουλο, τον διανοούμενο, και την ωραία Μάρθα είναι οι ήρωες μιας ιστορίας πάνω στην οποία θα στηθεί η τοιχογραφίας μιας ολόκληρης εποχής.

...ο κατεξευτελισμός της γυναίκας μέσα από την αφήγηση του Μουρσελά. Δεν είναι η στάση του συγγραφέα, είναι η στάση μιας σεξουαλικά πεινασμένης, λυσσασμένης αρσενικής γενιάς, πορνοδίαιτης και βωμολόχας, μιας γενιάς που έλιωσε τα πόδια της στις «μπουρδελότσαρκες» και που μόνο τη μάνα-γυναίκα σεβόταν...

Η σωτηρία αυτής της κοινωνίας ήταν αυτή η σχεδία βίου, το ξυλάρμενο σωσίβιο, το πιάσιμο της καλής, το βόλεμα ή το άρπαγμα της ευκαιρίας. Ένας λαός έρμαιος στον τυχοδιωκτισμό της πολιτικής, ελπίζοντας μόνο στη λαχειοφόρο τύχη και στο δυάρι με λουτροκαμπινέ."

Κώστας Γεωργουσόπουλος, περ. ΛΕΞΗ τ. 112