Η Αρετσού και η Νέα Κρήνη έχουν ειδική θέση στην πρόσφατη ιστορία και τη γεωγραφία της Θεσσαλονίκης. Από βαλτώδης περιαστική περιοχή όπου στον Πρώτο Μεγάλο Πόλεμο αναπτύχθηκαν υποδομές του συμμαχικού στρατού, έγινε το 1922 εστία απολύμανσης και πρώτης εγκατάστασης εξουθενωμένων προσφύγων.

Στα μικρολίμανά της αναδύθυκαν κοσμικά κέντρα που άφησαν ιστορία και πολυτελείς βίλες που επαναπροσδιόρισαν κάπως το κοινωνικό της πρόσημο. Αργότερα, όταν φούντωσε και εκεί το πυκνό δάσος της αντιπαροχής, η περιοχή αρματώθηκε με πολυκατοικίες, οδηγώντας σε σταδιακό αφανισμό τα ταπεινά προσφυγικά με τους μπαξέδες.

Τη θέση της γειτονιάς πήρε πλέον ένα περιφερειακό αστικό κέντρο, ενώ η παραλιακή λεωφόρος μεταμορφώθηκε σε πολύβουη ζώνη ψυχαγωγίας.

Η τεθλασμένη αυτή διαδρομή, από τον όλεθρο στην ανοικοδόμηση και την άνιση ευημερία, φόρτισε άμεσα ή έμμεσα το βλέμμα των τριών δημιουργών (Γιώργος Μπούτικος, Σίμος Σαλτιέλ, Ιωάννα Φωτιάδου) που περιηγήθηκαν φωτογραφικά τον παράκτιο συνοικισμό.