Ανάμεσα σε απομνημόνευμα, αφήγημα και δοκίμιο, το σύντομο αυτό κείμενο του Τζούλιαν Μπαρνς είναι ένας συγκινητικός στοχασμός για την απώλεια του αγαπημένου προσώπου και την οδύνη του αποχωρισμού. Ο ίδιος ο Μπαρνς έχασε τη γυναίκα του πριν από τέσσερα χρόνια εντελώς ξαφνικά. Η σύζυγός του ήταν μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές ατζέντισσες της Μεγάλης Βρετανίας.

Το βιβλίο αποτελείται από τρία μέρη:

Το πρώτο μέρος αναφέρεται στις προσπάθειες των πρωτοπόρων της αεροπλοΐας με αερόστατα στον 19ο αιώνα, εστιάζοντας σε τρία βασικά πρόσωπα: τον Γκασπάρ-Φελίξ Τουρνασόν, πρωτοπόρο της αεροφωτογραφίας, τον συνταγματάρχη Φρεντ Μπάρναμπι (το 1882 διέσχισε το στενό της Μάγχης με αερόστατο) και τη θρυλική ηθοποιό Σάρα Μπερνάρ (που επίσης είχε πετάξει με αερόστατο).

Στο δεύτερο μέρος εισχωρούν περισσότερα μυθοπλαστικά στοιχεία, καθώς ο Μπαρνς αφηγείται τον έρωτα μεταξύ του Μπάρναμπι και της Μπερνάρ, έρωτα που τέλειωσε άδοξα και σπαρακτικά για τον Μπάρναμπι όταν η Μπερνάρ αρνήθηκε να τον παντρευτεί. Εδώ αρχίζει να γίνεται πολύ εμφανές ότι το βιβλίο είναι, μεταξύ άλλων, και ένα βιβλίο για την αγάπη και την απώλεια.

Στο τρίτο μέρος ο Μπαρνς αναφέρεται στον θάνατο της γυναίκας του, στις αυτοκτονικές σκέψεις που τον κατέβαλαν στη συνέχεια, στις αντιδράσεις του περίγυρού του με όλη τους την αμηχανία, στο πένθος ως μια διαδικασία η οποία στην πραγματικότητα δεν ολοκληρώνεται ποτέ.