«...Μέσα στον πίνακα χόρευαν αποπνικτικά ζοφερές φιγούρες στους ρυθμούς του ατέρμονου τρόμου, επιδιδόμενες σε ένα νοσηρό όργιο σεξουαλικής διαστροφής και θανατολάγνων πράξεων. Τραγοπόδαρα δαιμόνια που έβρισκαν ευχαρίστηση λογχίζοντας με τις τρίαινές τους ανυπεράσπιστους, αμαρτωλούς ανθρώπους. Αποκρουστικά πλάσματα, με τεράστια κεφάλια και μικροσκοπικά κορμιά, ή και το αντίθετο, που ανακάτευαν καζάνια γεμάτα από αιώνια καταδικασμένες ψυχές. Έκπτωτοι βασιλιάδες, με ανθρώπινα σώματα και κεφάλια ζώων, να σοδομίζουν αλύπητα άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά. Κοντορεβιθούληδες καλικάτζαροι με πελώριες, γαμψές μύτες και γουρλωτά μάτια που παραβίαζαν μέχρι τελικής πτώσεως τα αιδοία πορνών και γυναικών του περιθωρίου με αιχμηρά παλούκια...»

Είμαστε πάντα αυτό που φαινόμαστε; Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει αφιερωθεί στον Θεό να τα βάλει με σκοτεινές κι ανίερες δυνάμεις; Είναι δυνατόν να ξεφύγει κάποιος από το παρελθόν του; Στον Αδέσποτο, σ' αυτό το μικρό ελληνικό χωριό, τα πάντα είναι δυνατά και τα πάντα ανατρέπονται. Μια επικών διαστάσεων διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό έρχεται σαν κάτι το προκαθορισμένο και πραγματικά αναπόφευκτο, επενεργώντας λυτρωτικά για τους γενναίους κατοίκους του χωριού. Η πίστη των ανθρώπων στα ιδανικά τους δοκιμαζόταν, δοκιμάζεται και θα δοκιμάζεται όσο υπάρχει ζωή. Είναι όμως άραγε αυτή αρκετή όταν πραγματικά κάτι το βλοσυρό και ασύλληπτα τρομακτικό απειλεί τους ίδιους, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο με ολοκληρωτικό αφανισμό;