«Πήγαινε, ίσως ξαναβρεθούμε πάλι. Πήγαινε, πριν φύγουν», της είπε ο Μίλτος.
«Δε θέλω να σε ξεχάσω ποτέ!», είπε η Μαρίλια που ήταν συγκινημένη.
«Θα ψάξω να σε βρω μικρή μου πριγκίπισσα.
Πήγαινε...» απάντησε ο Μίλτος.
Τα σποράκια τη φίλησαν, την αγκάλιασαν και της ευχήθηκαν καλή τύχη! Κοίταξε χαμογελώντας για μια στιγμή τον ιππότη της, τον πρίγκιπα της, τον αγαπημένο της, εκείνον που είχε δώσει τόσες μάχες για να βρίσκεται συνεχώς κοντά της, δίνοντας της την αγάπη του, τα φιλιά του, την αγκαλιά του, τη φροντίδα του.
'Αφησε τα χεράκια της και κατρακύλησε στο σώμα της γυναίκας. «Μαμά, μπαμπά ήρθα!»

'Αραγε θα μπορέσει ο Μίλτος και η Μαρίλια να κερδίσουν το στοίχημα να ξαναβρεθούν; Όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ, μπορείς άραγε να το πετύχεις; Μπορείς να κινήσεις τη γη και τον ουρανό; Μπορείς να βρεθείς από τη μια ήπειρο στην άλλη; Μπορείς να ξεπεράσεις τις φυλετικές διακρίσεις; Μπορείς;