"...Ξαφνικά, συνειδητοποίησε ότι ένα από τα είδωλα δεν ανταποκρινόταν απόλυτα στο παρουσιαστικό του. Του έμοιαζε, ναι, φορούσε κι αυτό καμπαρντίνα και καπέλο, αλλ’ ήσαν και τα δύο μαύρα, όπως και τα γυαλιά του. Επί πλέον, ενώ τα χέρια του αστυνόμου ήσαν άδεια, το είδωλο είχε βγάλει ένα περίστροφο και το κράδαινε απειλητικά. Με το έμπειρο βλέμμα του, ο Ευθυμίου διαπίστωσε ότι επρόκειτο για 38άρι.
"Ξανασυναντιόμαστε, λοιπόν", είπε το υποτιθέμενο είδωλό του, προχωρώντας μερικά βήματα, και βγαίνοντας από το πλαίσιο του καθρέφτη, που, καθώς φαινόταν, δεν ήταν πραγματικός. Ο αστυνόμος βρισκόταν εμπρός στη Νέμεσή του.
"Μπέρναρντ!" γρύλλισε.'

Το "Διπλό δωμάτιο" είναι το δεύτερο, μετά τους "Αναπόφευκτους" (2012), μέρος μιας τριλογίας που διατρέχει τον 20ό και τον πρώιμο 21ο αι. μέσα από τη διαφαινόμενη δράση μιας ονειρικής σπείρας Εγκληματιών του Τυχαίου και τις λανθάνουσες αλλά καταλυτικές επιπτώσεις αυτής στην ανθρώπινη ιστορία. Συνάμα, δε, είναι η δεύτερη και προ-τελευταία μυθιστορία στην οποία πρωταγωνιστεί, συμμετέχει ή έστω ανακαλείται ο αμείλικτος διώκτης του Κακού αστυνόμος Ευθυμίου.