Ο μαρξισμός και η ψυχανάλυση, για την πλειονότητα των μαρξιστών θεωρητικών, μία ασύμβατη πρακτική. Ο Λένιν, αποκηρύσσοντας τις φροϋδικές θέσεις περί σεξουαλικότητας, καταδικάζει απερίφραστα την ψυχανάλυση.

Ο Τρότσκυ αποτελεί σπάνια περίπτωση μπολσεβίκου επαναστάτη ο οποίος εκφράζει δημοσίως το ενδιαφέρον του για την ψυχανάλυση, με διαρκείς αναφορές στον Φρόυντ, προσδοκώντας πως η ψυχανάλυση θα μπορούσε να αγγίξει τον διαλεκτικό υλισμό χάρη στην θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών του Παβλώφ.

Εκτενής παρουσίαση από τον Γάλλο ψυχαναλυτή και ιστορικό της στάσης του Τρότσκυ προς την ψυχανάλυση, παράλληλα με τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του και τα γεγονότα τα οποία καθόρισαν την στάση αυτήν, από τον 'Αντλερ και τον Γιουνγκ έως τον Γιόφφε και τον Μπρετόν.

Στο δεύτερο δε μέρος, με βάση την ανέκδοτη αλληλογραφία της οικογενείας Τρότσκυ, η στάση του Τρότσκυ προς την ψυχαναλυτική θεραπεία της κόρης του Ζήνας, η οποία τελικώς αυτοκτόνησε εξ αιτίας σοβαρών ψυχικών διαταραχών.