Κείμενα για την ζωγραφική (Μπέικον, Κουεκό), την γλυπτική (Μιχαήλ 'Αγγελος, Πικάσσο), την φωτογραφία (Ρεμπυφά), την σκηνοθεσία (Εστάς, Κρόνενμπεργκ), την ποίηση (Ρακίνας, Αρτώ, Ζενέ, Τοντρανί, Πριζάν), τους Μυστικούς (’γγελος Σιλέσιος). Κοινό τους σημείο; Η λέξη και η εικόνα ως μορφές επεξεργασίας του πραγματικού. Με αναφορές στον Φρόυντ και τον Λακάν αναζητείται ένας ευρύτερος τόπος συνύπαρξης τέχνης και ψυχανάλυσης, πέρα από την απόπειρα μιας εφηρμοσμένης ψυχανάλυσης στην τέχνη: η λέξη και η εικόνα εντός του εκκενωμένου από το σεξουαλικό Πράγμα αυτού τόπου, ο οποίος δεν δύναται ούτε να αρθρωθεί ούτε να καταδειχθεί.