ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 1850 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η μετάθεση έχει απασχολήσει τους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος από την ανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της το 1850 μέχρι και σήμερα. Βέβαια δεν έχει αφήσει αδιάφορες τις κατά τοπους Ορθόδοξες Εκκλησίες οι οποίες την εφαρμόζουν ως πρακτική τους για τη πλήρωση χηρευουσών εκκλησιαστικών τους επαρχιών. Η παρούσα μελέτη ερευνά τη μετάθεση ως εκκλησιαστικό φαινόμενο μέσα από δύο άξονες: τους Ιερούς Κανόνες και την πολιτειακή νομοθεσία. Απαραίτητο εφόδιο για αυτή τη διαδρομή είναι η εκκλησιολογική θέση του Επισκόπου εν τη Εκκλησία. Μέσα από τη προσέγγιση αυτή προκύπτει αβίαστα η ιστορική εξέλιξη της πρακτικής της μετάθεσης μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανα τους αιώνες. Είναι μια μελέτη χρήσιμη για την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί θεμελιώνει την αρχή του αμεταθέτου και της κατ' οικονομίαν μεταθέσεως υπό τις αυστηρές προϋποθέσεις των Ιερών Κανόνων. Τέλος, πότε θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η εκλογή Προκαθημένων αποτελεί κατ' ουσίαν μετάθεση;