"Η θεωρία των χαρταετών" είναι οι ζωές καθημερινών ανθρώπων όπως τις αφουγκράζεται, τις αφομοιώνει και τις αφηγείται στους φίλους του ένας καλός ωτακουστής.

Οι μεγαλύτερες εκμυστηρεύσεις των ανθρώπων, τα πιο σπουδαία πράγματα συχνά ανακοινώνονται λίγο πριν φύγουν. Την στιγμή που δυο φίλοι είναι όρθιοι στην πόρτα για να αποχαιρετιστούν. Ή, όταν έρχεται η ώρα του αποχωρισμού, γιατί το καλοκαίρι τελειώνει, για δύο ντροπαλούς ερωτευμένους, που δεν τόλμησαν να εκφράσουν όσα ένιωθαν. Η πίεση της φυγής και του χωρισμού σπάζει τον φραγμό της αντίστασης, η ψυχή λύνεται και εξομολογείται τα πιο βαθιά πράγματα.
Με αυτόν τον τρόπο αφηγείται και ο συγγραφέας τις ιστορίες του. Σαν να ανοίγει την καρδιά σε φίλο στο τέλος της επίσκεψης.

Πρόκειται για ιστορίες στηριγμένες στο βίωμα και γι' αυτό οικείες. Κάποιος που επιστρέφει μετά από χρόνια σε μια πόλη αλλαγμένη και προσπαθεί να πιάσει το νήμα της επανασύνδεσης, ένας σινεφίλ θείος, μια γειτόνισσα που γράφει στίχους και δεν το ξέρει κανείς, ηλικιωμένοι που παλεύουν με τις απώλειες και τη μνήμη, παιδιά που τα ωριμάζει ο πόλεμος, εμμονές και φετίχ, στοιχειωμένα σπίτια και έρημες πόλεις, έρωτες, χαρταετοί, σχολεία που κλείνουν, αποτελούν την πρώτη ύλη των διηγημάτων. Όλα αυτά δηλαδή τα συνηθισμένα και καθημερινά, τα σπουδαία όμως, που ακολουθούν ως ήσκιοι τους ανθρώπους στη μεγάλη λιτανεία της ζωής.