Τα διηγήματα της συλλογής βρίσκονται κάπου ανάμεσα στη λογοτεχνία του φανταστικού και στον μαγικό ρεαλισμό. Κάπου ανάμεσα στους δύο αυτούς προορισμούς βρήκαν ένα παράδρομο και τον ακολούθησαν. Η αφορμή για να γραφτούν είναι η απορία: «πού θα έβρισκαν φωλιά τα ξωτικά σήμερα;» και «τι θα έκαναν με όλα αυτά τα περίεργα που έχουμε προσθέσει θέλοντας και μη στη ζωή μας;» Έτσι δημιουργήθηκαν ιστορίες με χάι τεκ νεράιδες, στοιχειά της μοναξιάς και άνεργους δράκους. Αλλά, η ουσία είναι πάντα η ίδια. Τα ξωτικά δεν θα πάψουν ποτέ να μας συντροφεύουν όσο και αν φαινομενικά ο κόσμος αλλάζει.