Ο Πωλ Λαφάργκ (1841-1911), νόθο τέκνο του αναρχισμού και σώγαμπρος του μαρξισμού, σκηνοθετεί ένα φανταστικό συνέδριο στο Λονδίνο, όπου σπεύδει η αφρόκρεμα ενός διεθνούς κατεστημένου πανικόβλητου από την επικίνδυνη εξάπλωση των σοσιαλιστικών ιδεών. Ζητείται επειγόντως ένας νέος Θεός, «ικανός να τέρψει τη φαντασία του λαϊκού κτήνους»! Το συνέδριο επινοεί το «Πιστεύω» της νέας θρησκείας του καπιταλισμού, την κυνική θεολογία της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου.

Ο Θεός-Κεφάλαιο ευαγγελίζεται την απεριόριστη δύναμη του χρήματος και των απολαύσεων που αυτό αγοράζει, ποδοπατά τα φύλλα συκής της αστικής ηθικής καγχάζοντας, είναι βάναυσος αλλά ανυπόκριτος, δεν έχει ούτε αρχές ούτε αναστολές. Δεν μας καλεί να πιστέψουμε. Μας καλεί να διαφθαρούμε - ώστε να απολαύσουμε τη βασιλεία των κατεχόντων επί της γης. Είμαι -διακηρύσσει σαρδόνια- ο τελευταίος Θεός σας! Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων;...