Η Ειμαρμένη βούτηξε το σπαθί της στο αίμα και καταδίκασε την οικογένεια Πενθεδάκη να ζει στον κόσμο της θλίψης και της ενοχής.
Ο γιος της οικογένειας, Σωτήρης, ερωτεύεται την παιδική φίλη του πατέρα του, Ελένη, και προσπαθεί να ζήσει τον μεγάλο έρωτα. Οι ενοχές της Ελένης θα τον γεμίσουν απελπισία...
Η μητέρα, Αρίστη, στην καμπή της ζωής της θα μείνει έγκυος. Το παιδί όμως που θα γεννηθεί πρέπει είτε να επιβιώσει στον δικό του κόσμο είτε να έχει μια σύντομη ζωή...
Η Κλειώ, η μεγάλη κόρη, ανακαλύπτει στον έρωτα έναν τιμωρό του κορμιού της. Ο τιμωρός θα τιμωρηθεί, υπάρχει όμως δικαιοσύνη από τους θεούς ή από τους ανθρώπους;
Η Τέτα, η μικρότερη, ακολουθεί τις παραισθήσεις μιας θανατηφόρας εξάρτησης. Η μόνη που θα σωθεί και από τον θάνατο και από τις μνήμες...
«Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμο έξω»

Ο καβαφικός στίχος μοιάζει να κατατρέχει τις ζωές σχεδόν όλων των ηρώων του μυθιστορήματος.
Επιθυμίες, όνειρα, έρωτες προσβάλλονται ανεπαίσθητα. Μένουν μετέωρα. Πεθαίνουν, άλλοτε αργά κι επώδυνα, άλλοτε γοργά και βίαια. Αυτουργοί, φυσικοί ή ηθικοί, εμείς οι ίδιοι και οι αντανακλάσεις μας: οι ήρωες του συναρπαστικού μυθιστορήματος του Θεόδωρου Πάλλα.