Μάρτιος 2012. Ο Γκρεγκ Σμιθ δημοσιεύει στους New York Times ένα άρθρο για την απόφασή του να παραιτηθεί από την Goldman Sachs. Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια άνθρωποι μαθαίνουν από πρώτο χέρι ότι, προτού ο κόσμος χρεοκοπήσει οικονομικά, είχε χρεοκοπήσει ηθικά.

Αυτή είναι η ιστορία της ηθικής κατάπτωσης ενός ολόκληρου συστήματος, έτσι όπως αποτυπώνεται στην προσωπική περιπέτεια του συγγραφέα. Αμέσως μετά το κολέγιο, ο Γκρεγκ Σμιθ εντάχθηκε στο δυναμικό της τράπεζας επειδή πίστεψε στον υπ' αριθμόν ένα ηθικό της κανόνα: Προτεραιότητα έχει το συμφέρον του πελάτη.
Αφοσιωμένος και ταλαντούχος, ο Σμιθ βρέθηκε σύντομα να διαχειρίζεται τρισεκατομμύρια δολάρια και να ζει το καπιταλιστικό όνειρο. Ιλιγγιώδεις μισθοί, αυτοκίνητα, διασκεδάσεις, μια πολυτελής κατοικία στο Μανχάταν. Ώσπου το όνειρο έγινε εφιάλτης.

Η τράπεζα που υποτίθεται ότι ενδιαφερόταν να διαφυλάξει τα συμφέροντα των πελατών της, άρχισε να λειτουργεί ως βαμπίρ, αποκαλώντας τους μαριονέτες και καλλιεργώντας τη νοοτροπία του κέρδους πάση θυσία.
Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, ο Σμιθ αποφάσισε να πετάξει μια καριέρα που θα ζήλευαν οι περισσότεροι και να μιλήσει ανοιχτά για όσα βίωσε.

Ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για την ηθική εξαθλίωση μέσα στον απλησίαστο κόσμο της Γουόλ Στριτ, ένα χρονικό που θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μυθιστόρημα, αν οι τραγικές συνέπειες όσων περιγράφει δεν ήταν τόσο ορατές και τόσο παρούσες κάθε μέρα, πλάι μας.