Αμ' έπος Ανέργων: Οκτώ ιστορίες που φλερτάρουν με την παράνοια, την απελπισία, το θάνατο, τη φυγή. Όλες τους αληθινές. Ή σχεδόν. Η ζωή μας ξεπερνάει καθημερινά. Όταν η ανεργία τσακίζει ζωές, ήθη, ψυχές, γράφεις, γράφεις, γράφεις για να διώξεις αυτόν τον πόνο, αυτήν την πίκρα που δε λέει να φύγει από τον οισοφάγο σου, αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν παρακολουθείς τους ανθρώπους γύρω σου να πέφτουν στο κενό της ανυπαρξίας.

Ήδη από το φθινόπωρο του 2010, το θέμα της ανεργίας άρχισε να παίρνει φωτιά. Τότε ήταν που ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού εδώ του βιβλίου, από την ανάγκη να μιλήσουμε για πράγματα που βιώνουμε οι ίδιοι, είτε ως άνεργοι, είτε ως θεατές μιας έτερης δυστυχίας που δεν παύει να διογκώνεται. Έπειτα από δυο χρόνια αντίξοων συνθηκών, με συμμετοχές να έρχονται και να φεύγουν, με καμία εγγύηση ότι οι ταπεινές μας ιστορίες θα έβρισκαν την επιθυμητή ανταπόκριση από τους «επαγγελματίες» του χώρου, η προσπάθεια αυτή δίνει τους καρπούς της. Against all odds.

Τώρα που η χιονόμπαλα έγινε χιονοστιβάδα, τώρα που οι εξελίξεις μας πρόλαβαν και η σήψη επιταχύνει επικίνδυνα, η μικρή μας συλλογή αποτελεί μια φωνή αλληλεγγύης στις σύγχρονες «Οδύσσειες» καθημερινών ανθρώπων. Ενάντια στον ολοκληρωτισμό που ρουφάει με λύσσα το μεδούλι της αξιοπρέπειας, παλεύουμε με όπλα τις πένες μας -και όχι μόνο.

Αυτό το βιβλίο αφιερώνεται στους νεο-άνεργους, στους νεο-άστεγους, στις καταλήψεις και τα αυτόνομα στέκια αλληλεγγύης, στα θύματα βίας, ρατσισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού και σε όλες τις ελεύθερες ψυχές του κόσμου τούτου.

Μαρία Κατσοπούλου