Το βιβλίο πραγματεύεται από την οπτική της πολιτικής κοινωνιολογίας και της πολιτικής ιστορίας τη ''μεταπολιτευτική Ελλάδα 1974 - 2009''. Αποτελεί χρονικά διευρυμένη και αναθεωρημένη έκδοση του προηγούμενου που είχε εκδοθεί στις αρχές του 2008 με τίτλο "Η Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση στην Παγκοσμιοποίηση''.

Διανύσαμε, λοιπόν, πορεία μισού περίπου αιώνα. Μισού αιώνα που περιέκλειε όμως τρεις τουλάχιστον εποχές της Ελλάδας. Τη μετεμφυλιακή με τον τραγικό επίλογο της δικτατορίας, την καθαυτή μεταπολιτευτική με τη σταθεροποίηση της δημοκρατίας και την αργή επούλωση των προηγούμενων ιστορικών τραυμάτων, και, τέλος, την αρχική φάση εισαγωγής του ευρώ, κατά την οποία η χώρα εντάχθηκε όλο και πιο σταθερά στα πυκνά δίκτυα της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η όλη πορεία κατέληξε στη χρεοκοπία, όταν η Ελλάδα παρασύρθηκε στη δίνη της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής κρίσης. Αυτή η δραματική δοκιμασία έδωσε λαβή σε μηδενιστικές αποτιμήσεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ακόμη και σε ευθείες επιθέσεις κατά της Δημοκρατίας. Σαν η "Μεταπολίτευση" να συρρικνώθηκε και να ταυτίστηκε με τη χρεοκοπία. Έτσι, στην περίοδο της κρίσης η αποτίμηση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας έγινε επίμαχο πολιτικό διακύβευμα. Γεγονός αναμενόμενο, εξίσου όμως παραπλανητικό. Θα ήταν σαν να κρίναμε μια πλούσια και σύνθετη περίοδο όπως εκείνη του Τρικούπη, ισοπεδώνοντάς την στη χρεοκοπία του 1893 - 1897.

Με άλλα λόγια, η εποχή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας 1974 - 2009 απαιτεί μια σφαιρικότερη προσέγγιση, ώστε να ερμηνευτούν και να αξιολογηθούν ταυτόχρονα οι επιτυχίες και οι αποτυχίες της, η εσωτερική δυναμική της και οι αντιφάσεις της.