Μυρίζει η νύχτα υγρασία και καπνό. Στάχτη από τα ''αν'' που κάπνιζες για χρόνια. Δυο γράμματα έκαναν στέκι τους τ' ανήσυχά σου βράδια. Σκάβουν στο χτες, γδέρνουν το τώρα. Φέγγουν παράνομα, εκεί που δεν θα ξημερώσει. Συνομοσία με αγέννητες στιγμές. Κομμάτια νάρκης, δάκρυα, χαμμένος χρόνος. Όλα στο πάτωμα, ανακατεμένα. Σβήνεις το τελευταίο ''αν'' και πας να ζήσεις.