«Η φωνή του Σ. Χ., πότε μυθολογική, πότε δημοσιογραφική, αγροτική και μαζί αστική, γιομάτη αναμνήσεις αλλά και ανυπόμονη, σταθερή κι όμως υποχωρητική, λακωνική και αναλυτική, είναι μια φωνή εύκαμπτη, όμοια σχεδόν με την ίδια τη συνείδηση», γράφει στο Νιου Γιόρκερ η Έλεν Βέντλερ.

Γράφοντας μια ποίηση που είναι «διανοητικά αγνή, συγκινησιακά ρωμαλέα και απόλυτα αυθεντική», ο Σ. Χ. «ομολογεί» την πίστη του στην ικανότητα της ποίησης να χτίζει χώρους φαντασίας σαν φωλιές, όπου-όπως λέει ο ίδιος- κάποτε στο μέλλον θα 'ρθουν οι πραγματικότητες να κατοικήσουν.