Η συλλογή «Στους εγκρεμνούς της σκέψης» καθρεφτίζει το δαιδαλώδη δρόμο της σκέψης, όπου διακλαδώνονται διαρκώς παράδρομοι και δε γνωρίζει κανείς την αφετηρία και τον τερματισμό. Ίσως να μας περιμένουν κοιλάδες ευτυχίας κι ευλογίας, ίσως αντίθετα αδιέξοδα και γκρεμνοί.

Αντί να φαντασιωνόμαστε είναι πλέον χρήσιμο, ενίοτε να προσεγγίζουμε τα όριά μας, να βουτάμε στις παγωμένες θάλασσες του νου, να κατεβαίνουμε στον ηφαιστειακό πυρήνα των παθών μας, να γευόμαστε τη δηλητηριασμένη σταγόνα των ορμών μας, που δε θα μας σκοτώσει αλλά θα μας δώσει γνώση.

Κι έπειτα μ’ αυτή την εμπειρία συντροφιά να πορευόμαστε για όπου ο καθένας ποθεί. Ο δημιουργός έχει βρεθεί σ’ εγκρεμνούς σκέψης, τους βάδισε ισορροπώντας, ακροβατώντας, παραπατώντας και μέρος του συναισθήματος που γεννήθηκε κι εγκαταστάθηκε στην ψυχή του αβίαστα κι εν πολλοίς ακατέργαστα μετουσιώθηκε σε γράμματα, συλλαβές, λέξεις, στίχους.

Ως προϋπόθεση της ακροβασίας η άσκηση, αποδεικνύεται τρανή και στην περίπτωση της σκέψης...