''...Μια αφέγγαρη βραδιά μ’ αστροφεγγιά, την ώρα που οι Πανασσιώτες ταξίδευαν στων ονείρων τις προδοτικές ψευδαισθήσεις, ο Αυγερινός αποφάσισε πως έφθασε η ώρα. Κάτω απ’ τον έναστρο Κρητικό ουρανό με τον φως του άστρου του Αυγερινού να δεσπόζει στο ουράνιο στερέωμα, άνοιξε το δώρο της γιαγιάς. Κράτησε το κιτρινισμένο χαρτί με θεία ευλάβεια λες και η παραμικρή άστοχη κίνηση θα έκανε σκόνη και θρύψαλα το μυστικό της ζωής του. Με χέρια που έτρεμαν και με την καρδιά να καλπάζει στο στήθος σαν άγριο άλογο, ξεδίπλωσε το τσαλακωμένο σημείωμα. Με τα γράμματα να έχουν στήσει τρελό χορό μπροστά στα μάτια του, άρχισε να διαβάζει:

Στου πόνου τον αυλόγυρο κάτω απ’ το γέρο πρίνο
μια ιστορία ανείπωτη και δυο φιλιά αφήνω.

Μια μουτζούρα λες από κάρβουνο σχημάτιζε ένα ξερονήσι και γύρω-γύρω, ελλείψει χρώματος, ήταν γραμμένη πολλές φορές η λέξη θάλασσα. Ένα βέλος κόκκινο σημάδευε μια τρώγλη μέσα σε ένα σπήλαιο κι από κάτω ένα όνομα τρομερό: «ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ»!..''

Το μυθιστόρημα αυτό, όπου συναντιόνται, συνοδοιπορούν και εναγκαλίζονται η Μινωική με την Kατοχική και τη Σύγχρονη Κρήτη, είναι ένας ύμνος στη λεβεντιά, τη γενναιότητα και στη μεγαλοσύνη της ασύνορης Κρητικής ψυχής.

Βραβείο πεζού λόγου της Κρητικής Εστίας