Ο συγγραφέας τοποθετεί το έργο στην έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Καλοκαίρι του 1940, στο Μεξικό, μέσα στην τροπική ζέστη, υπάρχει ένα ξενοδοχείο που το διευθύνει η χήρα Μαξίν με τη βοήθεια δύο νεαρών Μεξικανών, που είναι ταυτόχρονα και εραστές της. Οι ήδη υπάρχοντες επισκέπτες είναι μια οικογένεια Γερμανών τουριστών - καρικατούρες πειθαρχίας και έλλειψης φαντασίας. Καινούργιοι επισκέπτες έρχονται στο ξενοδοχείο: ο τέως ιερέας και νυν ξεναγός Σάννον, η ζωγράφος Χάννα με τον παππού της και μερικά άλλα δευτερεύοντα πρόσωπα. Ο Σάννον, η Χάννα και η Μαξίν αποτελούν ένα τρίγωνο που είναι ο κεντρικός πυρήνας του έργου.

Η δράση αρχίζει και τελειώνει μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο και όλες οι πράξεις των ηρώων σημαδεύονται από τις οιμωγές ενός ζώου, μιας ιγκουάνα, που οι νεαροί Μεξικανοί έχουν αιχμαλωτίσει και δέσει για να τη σφάξουν και να τη μαγειρέψουν το επόμενο πρωί. Έτσι, ο συμβολικός συνεχής θρήνος της ιγκουάνα πλαισιώνει ηχητικά τις αδιέξοδες συζητήσεις των ηρώων. Με το ξημέρωμα το μεν ζώο κερδίζει την ελευθερία του, οι δε άνθρωποι παίρνουν χωριστούς δρόμους ακολουθώντας καθένας τη δυσοίωνη μοίρα του.