…Εξαιρώντας τους ανηλίκους, κάθε αθωότητα είναι μαχητή μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Γιατί έχουν ξεπηδήσει τόσοι πολλοί αθώοι, τυπτόμενοι και τύπτοντες λόγω Μνημονίου, ώστε αναρωτιέται κανείς μήπως ζούσε τόσα χρόνια σε άλλη χώρα• και μπορεί η ρήση της Μαλβίνας Κάραλη «Αθώο θύμα δεν υπάρχει» να ενέχει υπερβολή, από την άλλη ωστόσο η τόση αθωότητα που μας κατακλύζει καταντά ανυπόφορη και γελοία οίηση.

Δεν θα αναφερθώ διεξοδικά στον τρόπο που έχουμε διορισθεί, που παίρναμε τις επιδοτήσεις για τα μοσχάρια μας, τις επιχορηγήσεις και τα δάνειά μας, τις υποτροφίες μας για αξιοκρατικές σπουδές στην αλλοδαπή, τις άνευ τιμολογίου συναλλαγές κ.ο.κ. Θα πάρω την περίπτωση ενός φαινομενικώς αθώου: Εστω λοιπόν ένας διάσημος αοιδός που, χωρίς να έχει λάβει ποτέ κρατική ή άλλην επιχορήγηση, έκαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια λαμπρή καριέρα εν τω ιδρώτι του προσώπου του. Σήμερα διαβιοί στα υψίπεδα προάστια των Αθηνών ευτυχής, επαναπαύεται στις χλιδανές καταθέσεις του και ασκεί κριτική στους «φαύλους πολιτικούς» μας: τον θεωρώ ένοχο εξ αγχιστείας και εξηγώ τους λόγους πιο κάτω…