Μου έδωσε η ποίηση το ωραίο ταξίδι. Πουθενά αλλού δεν βγήκα σε πιο όμορφο λιμάνι παρά σ’ εκείνο των λέξεων.
Αφήνοντας πίσω μου την στενοκεφαλιά εκείνων που δεν μπορούν να μετρήσουν κατά πώς της πρέπει την ύλη.
Δεν με ενδιέφεραν τα λεφτά πάρα στο ελάχιστο μέτρο που ορίζουν το κάτι της επιβίωσης. Από κει και πέρα έχω τις λέξεις, αυτά τα οχυρά που μέσα τους νιώθω ασφαλής και γενναίος. Η κάθε μια είναι ένα θεϊκό δώρο που το σέβομαι με όσα η ψυχή μου μπορεί στον υπερθετικό της.
Κάποια στιγμή θα φύγω πλουσιότερος απ’ ότι ήρθα. Και για αυτό είμαι πολύ ευχαριστημένος. Γιατί αγάπησε η ψυχή μου και παρακολούθησε στενά το κάθε θαύμα. Και το μίλησε και το τραγούδησε και το είπε. Έτσι που να είναι όλα τα ποιήματα σκαλοπάτια για μια σπουδαία ανάβαση: στον ουρανό των ονείρων!
Σ.Π