ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Το καθεστώς των νησιωτικών περιοχών ορίζεται στην Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 καθώς και ποιες θαλάσσιες ζώνες αναγνωρίζονται στα νησιά. Το ζήτημα που προκύπτει είναι ποιά πρακτική ακολουθούν τα κράτη και πώς επιλύονται τυχόν διαφορές τους, αναφορικά με ζητήματα θαλασσίων οριοθετήσεων, στα διάφορα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα.

Η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν διάσπαρτα νησιά μεταξύ των γειτονικών κρατών, αποτελεί ένα περίπλοκο ζήτημα καθώς εγείρει ζητήματα κυριαρχίας και οικονομικών συμφερόντων. Επίσης επηρεάζει δραματικά τις σχέσεις των γειτονικών κρατών λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων τους, καθώς επιθυμούν όλο και πιο διευρυμένα θαλάσσια σύνορα. Αυτό εξηγεί και τις μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις των κρατών, ώστε να καταλήξουν στην Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982.

Όμως οι δυσκολίες εφαρμογής και ερμηνείας των διατάξεων της Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, καθώς και η αδυναμία εξεύρεσης μιας από κοινού λύσης κατά τις διμερείς διαπραγματεύσεις των κρατών, για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών, οδηγούν τα κράτη να παραπέμψουν τις διαφορές τους και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στα διάφορα δικαιοδοτικά όργανα, με ποιο σύνηθες το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.