Ο Κόλιν Φίσερ μόλις ξεκίνησε την πρώτη του χρονιά στο γυμνάσιο. Τα σημαντικότερα πράγματα που έχει είναι (1) μία συλλογή από χάρτινες κάρτες που απεικονίζουν εκφράσεις προσώπου και συνοδεύονται από χειρόγραφους χαρακτηρισμούς τους, (2) μία σχεδόν αλλόκοτη εξοικείωση με τις επιστήμες και το κλασικό σινεμά και (3) ένα κακοπαθημένο σημειωματάριο, το οποίο χρησιμοποιεί για να καταγράφει τις εμπειρίες του από τον «ιδιαίτερα ενδιαφέροντα» πληθυσμό των ανθρώπων που συναντά στον περίγυρό του. Όμως, όταν πέφτει ένας πυροβολισμός στην καφετέρια του σχολείου, διακόπτοντας απότομα το πάρτι γενεθλίων μιας συμμαθήτριάς του, ο Κόλιν αποδεικνύεται ο κατάλληλος άνθρωπος για τη διερεύνηση του συμβάντος. Διότι μόνο αυτός μπορεί να αποδείξει ότι ο Γουέιν Κόνελι, ο αδιαμφισβήτητος τραμπούκος του σχολείου και συχνός βασανιστής του ίδιου, δεν ευθύνεται γι αυτή την εγκληματική ενέργεια. Σε τελική ανάλυση, τα χέρια του Γουέιν βρέθηκαν απολύτως καθαρά, ενώ η λαβή του όπλου είχε ίχνη από το γλάσο της τούρτας...