Ηράνθεμο είναι το νυχτολούλουδο. Στη Βαλένθια του 1492, τη χρονιά που οι Εβραίοι εκδιώκονται από την Ισπανία και ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκινά για την εξερεύνηση που θα τον οδηγήσει στην Αμερική, οι κήποι είναι γεμάτοι ηράνθεμα. Σε μια εποχή που η Ιερά Εξέταση στέκεται αμείλικτη απέναντι σ' εκείνους που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, η ισπανική νομοθεσία προβλέπει ότι η γυναίκα εξακολουθεί να παραμένει παντρεμένη μέχρι να περάσουν είκοσι πέντε χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της και επιβάλλει την ποινή του θανάτου στους μοιχούς.

Σ' αυτή την εποχή του σκοταδισμού, η Σαρίτα και ο Αλφόνσο πλάθουν όνειρα, χωρίς να υποψιάζονται ότι η ανθρώπινη μισαλλοδοξία είναι αυτή που κρατά το κλειδί του πεπρωμένου τους. Δίπλα τους ο Πάμπλο, πρωτοξάδελφος της Σαρίτα, και η Μαρισόλ, η καλύτερή της φίλη, ερωτεύονται παράφορα. Οι νύχτες τους μυρίζουν ηράνθεμo, ενώ από πάνω τους αιωρείται η απειλή της Ιεράς Εξέτασης, επειδή ο Πάμπλο είναι παπάς και για τη Μαρισόλ έχουν περάσει μόνο δέκα χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της, ένα μήνα μετά το γάμο τους. Ωστόσο, η πίστη ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει το αβάσταχτο τους κάνει να κοιτάζουν προς τον ορίζοντα των επόμενων χρόνων και να ελπίζουν ότι θα έρθει η στιγμή που ο χρόνος δε θα έχει πια όρια.

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που φανερώνει ότι «αν δεν ελπίζεις, δε θα βρεις το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο».