«Μικρό είσαι και φαίνεσαι», είπε το 'Αλφα και πετάχτηκε έντρομο απ’ τον ύπνο του.
«Μα τι έπαθες, αδερφέ, στα καλά καθούμενα;» ρώτησε το Όμικρον.
«Πάλι εφιάλτη έβλεπες; Τι θα γίνει πια, θα μας αφήσεις ένα βράδυ να κοιμηθούμε σαν γράμματα;» είπε κάπως θυμωμένο το Λάμδα.
«Δε φταίω εγώ, ρε παιδιά, αυτή η προϊστορία μού τριβελίζει το μυαλό, συγγνώμη», απάντησε απολογητικά το 'Αλφα κοιτάζοντας τα 23 αδέρφια του.
«Έλα, ξέχασε το. Σε έχουμε συγχωρέσει εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Τώρα είμαστε καλά», του έγνεψε με ήρεμη φωνή το Ωμέγα.
«Και οι άνθρωποι με έχουν συγχωρέσει;» ρώτησε το 'Αλφα.
«Και οι άνθρωποι, ναι. Κοιμήσου τώρα», απάντησαν όλα μαζί και έσβησαν το φως.

Μα τι σχέση έχει το μικρό 'Αλφα με την προϊστορία και τι μπορεί να έκανε στους ανθρώπους πριν από εκατομμύρια χρόνια;
Μήπως μια μεγάλη ανταρσία;
Μήπως επανάσταση;
Ή μήπως έπεσε θύμα μιας παράλογης ματαιοδοξίας;
Πόσα «μήπως», βρε παιδιά, ψάχνουν για απαντήσεις;
Τι μας βρήκε πάλι στα καλά καθούμενα;