Στη σύγχρονη εποχή των ταχύτατων και πολυεπίπεδων μετασχηματισμών, της επανερμηνείας και αναθεώρησης των αξιών, των αναγκών, της επιθυμίας, η Αρχιτεκτονική βρίσκεται σε ένα πεδίο αμφισβήτησης και επαναπροσδιορισμού της ύπαρξης, του νοήματος και της λειτουργίας της για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του. Σε μία τέτοια χρονική στιγμή, η στροφή του βλέμματος στο έργο και τη σκέψη αρχιτεκτόνων όπως ο Luis I. Kahn, αποτελεί δημιουργική πράξη προόδου και μελλοντικής αρχιτεκτονικής ενατένισης.

Ο Kahn, ως δημιουργός-αρχιτέκτονας αλλά και δάσκαλος, παρείχε στην ιστορία του αρχιτεκτονικού διαλόγου τη δυνατότητα μίας θεώρησης της Αρχιτεκτονικής ως Υποκειμένου σε μία ισότιμη και πρωταρχική σχέση με τον αρχιτέκτονα και τον χρήστη. Ενσωματώνοντας αξίες διαχρονικές και διαλεγόμενη με τη Σιωπή και το Φως, την Αρχή και την Παρουσία, την Αρχιτεκτονική και το Σχεδιασμό η διδακτική, η θεωρητική και η πρακτική δημιουργία του Kahn θέτει μία σύγχρονη αφετηρία επανεύρεσης του νοήματος της Αρχιτεκτονικής, μιας επαναθεώρησης της πολυβασανισμένης εκείνης σχέσης ανάμεσα στη μορφή και το περιεχόμενό της.