Στο επίκεντρο της μελέτης αυτής βρίσκεται η νέα προσέγγιση του περιεχομένου της σύμβασης στο ευρωπαϊκό δίκαιο υπό το πρίσμα της θεωρίας relational contract. Πέραν της συμφωνίας βουλήσεων, η σύμβαση βασίζεται περισσότερο στην καλή πίστη και την εμπιστοσύνη, υπόκειται στην αρχή της διατήρησης των συμβατικών σχέσεων με σκοπό να διασφαλίσει τις εύλογες/δικαιολογημένες προσδοκίες των συμβαλλομένων.

Η μελέτη για το περιεχόμενο του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων δεν θα είχε πνοή αν δεν εξεταζόταν παράλληλα η νομική μορφή υπό την οποία κρίνεται η λειτουργία και ο σκοπός του συμβατικού δικαίου στην Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή νομοθετική πράξη σχετικά με το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων στην εσωτερική αγορά δεν θα μπορούσε μάλλον παρά να διέπεται από ένα πνεύμα πραγματισμού.

Η συμβατότητα της ευρωπαϊκής πράξης με το εθνικό και το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο είναι μείζονος σημασίας. Για τον λόγο αυτό, ο προαιρετικός κανονισμός ως προσήκουσα νομική μορφή του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων δεν σημαίνει απαξίωση των εθνικών παραδόσεων αλλά κρίνεται απαραίτητος για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, ιδίως μεσούσης οικονομικής κρίσης.