Τον Δημήτρη Μανίκα, καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης, έχει απασχολήσει κυρίως η δημόσια αρχιτεκτονική, και κατεξοχήν στη Βιέννη. Τα έργα του απαιτούν συχνά ισχυρούς λύτες, καθώς πρόκειται κατά κανόνα για επεκτάσεις, αποκαταστάσεις ή απόδοση νέων λειτουργιών σε παλαιά κελύφη, έργα ενίοτε διάσημων αρχιτεκτόνων του παρελθόντος. Εξαντλεί κάθε δυνατότητα επεξεργασίας της μικρής κλίμακας και εφαρμόζει το προσωπικό του ιδίωμα μιας «ευκρινούς αυστηρότητας και διαύγειας».

Ο Μανίκας έχει συμμετάσχει σε μερικούς σημαντικούς διαγωνισμούς για κτήρια της Αθήνας, όπως για το Πνευματικό Κέντρο (1977), το Μουσείο της Ακρόπολης, την επέκταση της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και τη διαμόρφωση του μητροπολιτικού πάρκου στο Ελληνικό. Έχει πάρει επίσης ένα πρώτο βραβείο για την πλατεία Συντάγματος (1999).

Η γενική του προσέγγιση λαμβάνει υπόψη την ιστορικότητα του χώρου και τις ιδιαιτερότητες του αστικού τοπίου (χαμηλά ύψη, έντονο φως, αποσπασματικότητα της κτηριακής κλίμακας, ανάγκη πρασίνου και χώρων αναψυχής), ενώ η προσφιλής «ποιητική του ελάχιστου» αποτελεί την κατάλληλη επιλογή για το συγκεκριμένο χτιστό περιβάλλον.