Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας τρυφεράκανθος που ζούσε στο λιβάδι με τα στάχυα, τις κόκκινες ανεμώνες και τα τριφύλλια. Είχε φίλο του τον ήλιο που τον ξυπνούσε το πρωί. Το φεγγάρι που τον νανούριζε με τον αυλό του τις νύχτες. Τον αγέρα που του τραγουδούσε γλυκά και μια γέφυρα-ουράνιο τόξο για να σεργιανάει στον ουρανό. Δεν είχε όμως φίλους τ’ άλλα ζωντανά του λιβαδιού, που τον περιγελούσαν επειδή ήταν διαφορετικός και διασκέδαζαν μαζί του. Έτσι ο τρυφεράκανθος μια μέρα ζήτησε από το ξωτικό του δάσους να γίνει ακανθόχοιρος για να πληγώνει όποιον τον πειράζει. Τότε όμως άρχισαν οι περιπέτειές του, γιατί ο ακανθόχοιρος που ήταν τρυφεράκανθος κι εξακολουθούσε να έχει τρυφερή ψυχή έχασε τους φίλους του και ήρθε αντιμέτωπος με μεγαλύτερη μοναξιά...

Ένα υπέροχο παραμύθι για την ψυχολογική και τη σωματική βία που απευθύνεται σε παιδιά από 8 ετών και άνω. Ο δυνατός λόγος της Ελένης Πριοβόλου, τυλιγμένος με την ομορφιά της παραμυθιακής διήγησης, συγκινεί και αφοπλίζει. Η συγγραφέας χειρίζεται με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο τις έννοιες της φιλίας, της συνύπαρξης και της αγάπης, καταφέρνοντας να αφυπνίσει και να ευαισθητοποιήσει μικρούς και μεγάλους για τη βία.