Το βαθύτερο νόημα των δικαιωμάτων του ανθρώπου κατανοείται μόνον εφόσον αυτά ερμηνεύονται ως οικουμενικό ήθος, ως το «κοινό ιδανικό, στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη», ως βάση ενός «πολιτισμού της ανθρωπότητας». Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι η διεθνής κοινότητα, μετά τις οδυνηρές εμπειρίες του Β' παγκοσμίου πολέμου, κατόρθωσε να συμφωνήσει στο θέμα δεσμευτικών για όλους θεμελιωδών αξιών, τις οποίες προέβαλε ως «δικαιώματα του ανθρώπου». Εδώ βρίσκεται η κοσμοϊστορική σημασία της Οικουμενικής Διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου στις 10 Δεκεμβρίου 1948.