«Στράφηκαν προς το μέρος της φωνής. Όρμησαν στο μαγειρειό και όταν αντίκρισαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η μάνα και τον τρομαγμένο Αγγελο δίπλα στη μάνα του και όταν μάθανε για το δάγκωμα της οχιάς τρόμαξε και η «αφεντιά» τους. Ο αρχιχωροφύλακας πλησίασε στο κρεβάτι με κάποια ένδειξη συμπόνιας και μέσα στην αμηχανία του: «Να φέρετε γιατρό» είπε και έφυγε. Η μάνα του 'Αγγελου νίκησε το δηλητήριο της οχιάς, αλλά το δηλητήριο του μίσους και της τρομοκρατίας στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, που ενθάρρυνε το επίσημο κράτος, οργίαζε.»

Ελάχιστα βιβλία έχουν κυκλοφορήσει με θέμα τα ελληνόπουλα που έφυγαν την περίοδο του Εμφυλίου για τις σοσιαλιστικές χώρες. Έχουν γραφτεί κείμενα με ψεύδη, μισόλογα, παθιασμένα και συνήθως από την πλευρά των νικητών - της Δεξιάς. Κι όσο περνούν τα χρόνια και φεύγουν οι πρωταγωνιστές και οι απλοί άνθρωποι που έζησαν στο πετσί τους το τότε, τόσο σβήνει η ζώσα ιστορική μνήμη, και μαζί της έστω και τα ψήγματα της ατόφιας αλήθειας.

Οι εκδόσεις ΕΝΤΟΣ με υπερηφάνεια παρουσιάζουν το βιβλίο του κ. Μιχάλη Θεοδώρου, του παιδιού που έζησε στο πετσί του τα τρομερά γεγονότα του Εμφυλίου, που μιλάει ανοιχτά για όσα συνέβησαν σε βάρος όσων δεν υπέκυψαν στο κυνηγητό των παρακρατικών και του στρατού, που μάτωσαν, κι αναγκάστηκαν να μετοικήσουν σε φιλόξενες, λαϊκές χώρες.

Περιγράφει με ενάργεια την πορεία της ζωής του στην Τσεχοσλοβακία, τις σπουδές και τον αγνό - όμορφο, μοναδικό έρωτά του. Αλλά πρωτοτυπεί και σε άλλο βασικό σημείο. Ιστορεί την επιστροφή του στο χωριό του (στα Γραμμοχώρια), τη νέα ζωή του στην Αθήνα, ενώ σκιαγραφεί το σήμερα της Τσεχίας .