Ο Miguel de Unamuno (1864-1936) ανήκει στην παράδοση των μεγάλων στοχαστών, όπως οι Pascal, Kierkegaaard και Nietzsche. Ο κόσμος του είναι αυτός του παραδόξου, κι η τάση του αυτή ενισχύεται από την ακραία ιδιοσυγκρασία του.

Το έργο του, η ζωή του και η προσωπικότητά του αλληλοπροσδιορίζονται και έχουν ως απαρχή και ως έκφραση μια δυναμική αντίφαση, που καλύτερα απ' όλους περιγράφει ο ίδιος στο δοκίμιό του «Η θρησκεία μου»: «Η θρησκεία μου» λέει «είναι η αναζήτηση της αλήθειας στη ζωή, και της ζωής στην αλήθεια, παρ’ ότι γνωρίζω ότι όσο ζω δεν θα τις βρω. Η θρησκεία μου είναι ο αδιάκοπος και ακαταπόνητος αγώνας με το μυστήριο. Η θρησκεία μου είναι ο αγώνας με τον Θεό... Απορρίπτω την αιώνια άγνοια. Και οπωσδήποτε θέλω να αναρριχηθώ στο ακατόρθωτο».

Σ' αυτό το βιβλίο, γραμμένο το 1912, ο συγγραφέας αφ’ ενός επιδιώκει να προσδιορίσει έναν χριστιανισμό που συνήθως βρίσκεται στο περιθώριο των επίσημων δογμάτων, και αφετέρου αντιπαραθέτει την αντίληψή του για τον άνθρωπο και τον κόσμο στα ρεύματα του σύγχρονου ρασιοναλισμού.