Ο Δαρείος ακόμη ξιφομαχούσε μ' έναν άνδρα από την τελευταία επίθεση. Έβγαλε μια κραυγή κι ο αντίπαλος του στρίγκλισε καθώς ο Δαρείος του έκοψε το κεφάλι. Ο άνδρας έπεσε μακριά κι αίμα πετάχτηκε απ' το λαιμό κι οι τρεις δορατοφόροι ένιωσαν να τους κόβεται η ανάσα καθώς προσπάθησαν να τον καλύψουν.

''Το ξίφος!'' είπε ο Κινέας κι έβαλε το χέρι στην πλάτη του κι ο Δαρείος του έδωσε το ξίφος, έτσι απλά.

Ο Κινέας έκανε ένα βήμα μπροστά, ακούμπησε την ασπίδα του στη λόγχη τού δόρατος του πρώτου άνδρα -εκεί που μπορούσε να τη νιώσει- έσπρωξε με δύναμη και τον ακινητοποίησε. Ο άνδρας πάτησε γερά κι έσπρωξε κι αυτός προς τον Κινέα και δυο άνδρες πίσω του τον στήριζαν. Ο Κινέας ένιωσε την πίεση και γέρνοντας λύγισε τα γόνατα του, γλίστρησε χαμηλά, γονατισμένος πάνω στη νοτισμένη πέτρα και πέρασε την ασπίδα του κάτω από αυτήν του αντιπάλου του. Τίναζε το ξίφος χαμηλά, ένιωσε το στόχο του και σηκώθηκε όρθιος σπρώχνοντας με τα πόδια, ενώ ο Δαρείος τον κάλυπτε από πίσω. Ο αρχηγός των δορατοφόρων έπεσε προς τα πίσω) φωνάζοντας ότι είχε λαβωθεί. Οι υπόλοιποι διαλύθηκαν κι έφυγαν όπως μπορούσαν απ' τον τρόμο τους, μπροστά στο αίμα και το σκοτάδι. Ο Δαρείος σηκώθηκε και πάλι δίπλα του, αφού βρήκε το ξίφος του άνδρα, του οποίου είχε κόψει τον καρπό.

''Σ'' ευχαριστώ'', είπε ο Κινέας. ενώ ο δαίμονας της μάχης απομακρυνόταν και τα γόνατα του άρχισαν να τρέμουν. Ο χιτώνας του ήταν μουσκεμένος από ιδρώτα και παραλίγο να σωριαστεί απ' την κούραση. Όμως ήταν ζωντανός! ''Μην το σκέφτεσαι'', είπε ο Δαρείος σε επίσημα περσικά. Το πρόσωπο του είχε χλωμιάσει, μα κατάφερε να χαμογελάσει. ''Μπορώ να έχω πίσω το ξίφος μου;''