Όταν έπεσε τυχαία στα χέρια του Νικόλαου το Excelsior, ένα απ’ τα μεγαλύτερα διαμάντια του κόσμου, στο αδαμαντωρυχείο του Γιοχάνεσμπουργκ, δεν μπορούσε να φανταστεί την πορεία της διαδρομής του, ούτε βέβαια τις συνέπειες που θα του επιφύλασσε η ζωή.

Η φαρμακερή, αφρικανική, μαύρη μάμπα σηματοδότησε το ξεκίνημα των περιπετειών της οικογένειας Αργυρίου, σε μια διαχρονική πορεία, ανάμεσα στην Αθήνα, το Γιοχάνεσμπουργκ, το ’μστερνταμ, το Παρίσι, τη Μασσαλία και την Τζέντα.

Ο Αλκιβιάδης, κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, αδικημένος από τη ζωή, βίωσε την ορφάνια, τη μοναξιά και τα πολλαπλά χτυπήματα της μοίρας και δε δικαιώθηκε ποτέ.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε η ματαιοδοξία της άπληστης Λιλής, που πίστεψε πως θα μπορούσε ν ανεβεί τα σκαλοπάτια της αριστοκρατίας και να επιβληθεί σ αυτή, με τη γοητεία της και την επίδειξη χλιδής.

Όσες εκπλήξεις, όμως, κι αν επιφύλασσε η μοίρα, μοναδικός καταλύτης υπήρξε πάντα η ανυπέρβλητη κι ανιδιοτελής φιλία των ηρώων, που σε κάθε περίπτωση απέδιδε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Τελικά, ίσως κάποιες υπερκόσμιες δυνάμεις καθορίζουν τη μοίρα μας και κάποιος κριτής αποδίδει δικαιοσύνη, σαν Θεία Δίκη.