«...Ακόμη και να ήθελα ν' αγιάσω, δεν θα με άφηναν οι συνεχείς προκλήσεις, με πρώτη και καλύτερη την πρόκληση να έχω τη δυνατότητα του να επανέρχομαι κάθε εβδομάδα από Τα Νέα. Έτσι, στο άθλιο παιχνίδι της πολεμικής, τη νομιμότητα των θέσεών μου αντλώ από την περιοδικότητα. Noli me tangere, λοιπόν. Την τέχνη της προσβολής την ξέρω, όντας στη θέση του αμυνόμενου, όχι από σύμπτωση αλλά από «θέση», ξέρω πως δύο στις τρεις φορές στον μπακαρά κερδίζει η μπάνκα.

Aν, παρ' όλα αυτά, προτάσσω το βέλτσιστο από το βέλτιστο εσωτερικά έγκυρο επιχείρημα, τούτο δεν συμβαίνει διότι το εξαρτώ από τις ευνοϊκές για μένα περιστάσεις εκφοράς του, αλλά διότι το επιχείρημά μου, κάθε φορά, διευκρινίζει τα κανονιστικά θεμέλια της ρητορικής του, κατονομάζοντας όχι μονάχα τις συνέπειες της επιτέλεσής του, αλλά και τον τρόπο άρσεώς τους. Στόχος μου ήταν πάντοτε η παραλογία, όχι η επιρροή κι η εξουσία. Και τούτο, οι αδύνατοι που με παρακολουθούν, το ξέρουν.

Το βέλτιστο επιχείρημα νομιμοποιείται από την βέλτιστη γραφή, ακόμη κι όταν αυτή πλανάται. Το βέλτιστον έγκειται σε τούτη ακριβώς τη διαπλοκή του με το χείριστον, που παραπέμπει ασφαλώς στην αποδεδειγμένη συνενοχή αλήθειας και πλάνης, αρχή της κριτικής αλλά και αδιέξοδό της».
Γ. Bέλτσος