«Έρχονται όλα όπως πρέπει. 'Αλλοτε είναι γαλάζιος ο ουρανός και άλλοτε ο ίδιος βρέχει. Ένα ποτάμι είναι η ζωή... να κυλάς μέσα του... να ρέεις... και όσο πιο βαθύ, τόσο πιο σιγανό, να το θυμάσαι. Αφέσου. Αυτά που ο Θεός νομίζει χρήσιμα, ο ίδιος εύκολα θα σου τα φανερώσει. Ό,τι γραμμένο είναι μες στη φύση, δεν σκοντάφτει σαν περπατά μέσα στα πράγματα του κόσμου... Μόνον ο άνθρωπος σκοντάφτει. Έχει το φόβο και τη βούληση... για εργαλεία. Να μάθει πάνω τους, να μεταχειριστεί... να δοκιμάσει... άλλοτε το καλό και άλλοτε τη σκοτεινή πλευρά του... Μα αλλιώς πώς να κατανοήσει τις αλήθειες; ’ψυχο πράγμα είναι εκείνες χωρίς τα ψέματά τους...»