Γραμμένη δέκα χρόνια μετά την Αγωνία της Επίδρασης, η Θραύση των Δοχείων αποτελεί μιά εύγλωττη, ιδιαίτερα προσωπική σύνοψη, αλλά και υπεράσπιση της θεωρητικής και πρακτικής κριτικής της λογοτεχνίας από τον Harold Bloom. Εδώ ο Bloom ορίζει τελεσίδικα το ποίημα ως πράξη, ενώ ταυτόχρονα δείχνει πως η έγκυρη κριτική οφείλει να είναι βιωματική.

Στο πρώτο κεφάλαιο, το οποίο είναι αφιερωμένο στην κριτική και ποιητική γλώσσα, ο Bloom συνοψίζει τις συστηματικές διαδικασίες και επιτίθεται στην παραδοσιακή «ανθρωπιστική» κριτική, καθώς και στις ευρωπαϊκές μόδες, όπως ο Αποδομισμός. Το δεύτερο κεφάλαιο εστιάζει στη Γένεση και στη θεωρία του Freud περί σεξουαλικότητας, για να θεμελιώσει τρία υποδείγματα της πρωτοτυπίας στην ποίηση. Το τρίτο κεφάλαιο, όπου σχολιάζεται μια πλειάδα ποιητών από τον Milton ως τον Stevens, παρουσιάζει την οριστική εκδοχή της ποιητικής διαδικασίας, της τεχνικής δηλαδή που βοηθά τους ποιητές να συμφιλιωθούν με τους προδρόμους τους.

Τόσο οι αναγνώστες που είναι εξοικειωμένοι με το έργο του Bloom όσο και οι νέοι αναγνώστες του θα βρουν εδώ μιά ισχυρή και πρωτότυπη θεωρία της ιστορίας της λογοτεχνίας, θεμελιωμένη στα ωραιότερα αποσπάσματα των καλύτερων ποιημάτων που γράφτηκαν ποτέ στην αγγλική γλώσσα.