Ένας κριτικός της λογοτεχνίας προσπαθεί να αποκτήσει την εύνοια δύο γυναικών, που κατοικούν σε ένα βενετσιάνικο αρχοντικό, σκοπεύοντας να τους αποσπάσει -με κάθε μέσο- τα γράμματα του αμερικανού ποιητή Τζέφρυ 'Ασπερν, που φημολογείται ότι είχε ερωτικό δεσμό με την οικοδέσποινα.

Σ' αυτή τη νουβέλα εκείνο που έρχεται σε πρώτο επίπεδο είναι το στοιχείο της ειρωνείας, που ο Χένρυ Τζέημς το χρησιμοποιεί άφθονα, κυρίως στους διαλόγους του. Το απρόβλεπτο και ασυνήθιστο τέλος της νουβέλας είναι κι αυτό μια ειρωνική ανταπόκριση στις συνεχείς και απεγνωσμένες προσπάθειες του λογοτεχνικού κριτικού να γίνει κάτοχος των επιστολών του Τζέφρυ ’σπερν.