Η ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΡΔΩΝ ΚΑΙ Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

Το 1982, ο γεωμέτρης σινο-αμερικανός Σινγκ-Τανγκ Γιάου, καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, τιμήθηκε με το Βραβείο Φιλντς (το Νόμπελ των μαθηματικών) όταν απέδειξε ότι οι κρυφές διαστάσεις του χωροχρόνου, που απαιτούνταν από τη «θεωρία των πάντων», βρίσκονται -ασύλληπτες από τις αισθήσεις μας- στις πολλαπλότητες Καλάμπι-Γιάου.

Το 1959, ο Σινγκ-Τανγκ Γιάου, ο ατίθασος, σκληρός νεαρός από την ηπειρωτική Κίνα, είχε δύο επιλογές: είτε να γίνει «προσωπικότητα» του υποκόσμου, είτε να διαπρέψει στα μαθηματικά. Επέλεξε το δεύτερο - «όλα ή τίποτα», σκέφτηκε.

Σήμερα, οι συνάδελφοί του τον αποκαλούν «το λιοντάρι των μαθηματικών»: στριμώχνει τις εξισώσεις του στη γωνία και ύστερα τις συνθλίβει, μέχρι να βγάλει απ’ αυτές όσο περισσότερη φυσική μπορεί.

«Η θεωρία χορδών όχι μόνο δεν έχει αποδειχτεί, δεν έχει καν ελεγχθεί. Ωστόσο, το βασικό εργαλείο ελέγχου του έργου των φυσικών είναι η μαθηματική συνέπεια, και με τη θεωρία μου τα έχω καταφέρει λαμπρά σε αυτό τον έλεγχο», δηλώνει ο καθηγητής Γιάου.

Ξανά και ξανά, τα μαθηματικά του καθηγητή Γιάου ανοίγουν δρόμο στα επιτεύγματα της σύγχρονης φυσικής. Σ' αυτό το βιβλίο, για πρώτη φορά, αφηγείται ο ίδιος τη ζωή και το έργο του. Η διεισδυτική σκέψη του φωτίζει το μέλλον των μαθηματικών και ο ενθουσιώδης λόγος του μας ταξιδεύει στις κρυφές διαστάσεις ενός ασύλληπτου, νέου Κόσμου.

1973: Ο 24χρονος Γιάου, καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, δηλώνει σε ένα συνέδριο γεωμετρίας και γενικής σχετικότητας: «Είμαι έτοιμος να αποδείξω ότι η εικασία του καθηγητή Καλάμπι, πως οι διαστάσεις του χώρου είναι σφιχτά κουλουριασμένες σαν τους κόμπους σε ένα χαλί, δεν ισχύει».

Δύο μήνες αργότερα, ο Γιάου καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο! Η απόδειξη της εικασίας Καλάμπι τον κάνει διάσημο. Την επόμενη δεκαετία, η εργασία του αποτέλεσε τη μαθηματική βάση για τη θεωρία χορδών.