Εκεί που είμαστε, εκεί που πάμε
δε χρειαζόμαστε τίποτα
τα 'χουμε όλα στο σώμα μας.
Τώρα πια, αρχίζω να καταλαβαίνω
ότι η ανάσα σου μέσα στο στόμα μου
κλόνισε ότι είχα ζήσει.
Και τα χρόνια μας υπηρετούν πιστά
σέρνοντας μας από το χέρι
σαν ρητά αρχαίων πατέρων.
Στάσου δίπλα, στ' αριστερά μου
να ξεκουραστώ στη σκιά του κορμιού σου
για το επόμενο ταξίδι
τον επόμενο θάνατο.
Βλέπεις, αγκαλιασμένοι
μοιάζουμε σιωπηρή συμπαράσταση
στη μινόρε θλίψη των αστερισμών,
που κλείστηκαν έξω από τον Παράδεισο
και ζουν στην ατελεύτητη νύχτα.