Πράσινη θάλασσα
που λικνίζεσαι πλάι στα γερμένα πεύκα του αγέρα
και αράζεις τεμπέλικα στον απέραντο ωκεανό με τα φύκια.
Παιχνιδιάρα θάλασσα
που σκας απαλά στα κόκκινα βράχια με τα κοχύλια.
Αλήτισσα θάλασσα που πας τις νύχτες;
που πας όταν το σύννεφο χάνει τον ίσκιο του;
Τρυπώνεις στη σπηλιά του αμίλητου βράχου;
Η μήπως χάνεσαι, σκαλωμένη στη ράχη του ζέφυρου
σαν ερωτευμένη τρελή;