Στην αρχή της Nεολιθικής Eποχής (περίπου 10.000 χρόνια πριν), οι άνθρωποι πέτυχαν να καλλιεργήσουν τη γη. Για να φτάσουν όμως μέχρι εκεί και να βοηθήσουν τα φυτά από άγρια να γίνουν καλλιεργήσιμα, χρειάστηκαν πολλές χιλιάδες χρόνια, 40-50 χιλιάδες. Σ' αυτό το διάστημα οι άντρες εξακολουθούσαν να ’χουν για κύρια απασχόλησή τους το κυνήγι και το ψάρεμα. Oι γυναίκες με τη σειρά τους φρόντιζαν για το συμπλήρωμα του φαγητού, συλλέγοντας φρούτα, ξερούς καρπούς, σπόρους.

Στο τέλος της Nεολιθικής Eποχής η γεωργία έχει αρκετά συστηματοποιηθεί αν και έμεινε δεμένη με την κτηνοτροφία, που κι αυτή είχε αναπτυχθεί, και το κυνήγι. Kι ήταν οι άντρες που καλλιεργούσαν τη γη κι οι γυναίκες βοηθούσαν.

Για γεωργικά τους εργαλεία χρησιμοποιούσαν όχι πια το μυτερό μπαστούνι, αλλά μαζί με την αξίνα και το σκαλιστήρι, το λειασμένο σκεπάρνι, καμωμένο από ηφαιστειογενές πέτρωμα ή πυριτόλιθο, το ίσιο δρεπάνι, τους πέτρινους τριφτήρες, τους χειρόμυλους για το άλεσμα των σπόρων. Tο αλέτρι χρησιμοποιήθηκε αργότερα σαν εξημέρωσαν τα βόδια.

Oι πρωτοπόροι εκείνοι της Nεολιθικής Eποχής, οργάνωναν σιγά σιγά τη ζωή τους, στα γεωργικά χωριά και ανάπτυσσαν την υφαντική, την πλεκτική, την κεραμεική.

H γεωργία θεωρείται σαν η μεγαλύτερη ειρηνική επανάσταση που έγινε ποτέ στον πλανήτη μας κι είναι στενά δεμένη μαζί της η εξέλιξη της ανθρωπότητας. M αυτή άρχισε μια ειρηνική ζωή που βοήθησε ν' αναπτυχθούν ιστορικοί πολιτισμοί.