Η ''Αρχαϊκή Λυρική Ποίηση'' είναι Ανθολογία αρχαϊκής λυρικής ποίησης με βάση την αρετή, τον αγαθό, και συνώνυμους ή αντίθετους όρους, ερμηνεύει ηθικές αξίες και πολιτική συμπεριφορά στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία, ερευνά προβλήματα ερμηνείας και μετάφρασης της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, και προσφέρει μία ερμηνευτική προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Ακολουθεί την μέθοδο ερμηνείας πού εισήγαγε ο A. W. H. Adkins. Καθώς οι λέξεις αγαθός και αρετή αποτελούν τους ισχυρότερους όρους επαίνου και επιδοκιμασίας, δηλώνουν επομένως την κατοχή, από εκείνους πού χρησιμοποιούνται, όλων των ιδιοτήτων πού πάντοτε εκτιμούνται περισσότερο από την ελληνική κοινωνία σε όλο το μήκος της.

Ο αγαθός αποτελεί τον πιο θαυμαστό τύπο ανθρώπου. Αγαθός σημαίνει να είναι κανείς γενναίος, ικανός, αποτελεσματικός, νικητής στον πόλεμο και στην ειρήνη, να έχει πλούτο, και σε καιρό ειρήνης την άνεση πού αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη αυτών των ικανοτήτων. Αγαθός σημαίνει ευγενή καταγωγή, υψηλή κοινωνική και πολιτική θέση στην κοινωνία και πλούτο. Αν μεταφράζουμε, όπως συνηθίζουμε, το αγαθός με το ''καλός'' και το κακός με το ''κακός'', διαπράττουμε το μεθοδολογικό σφάλμα να εξισώνουμε έναν όρο (αγαθός) ηθικών αξιών και πολιτικής συμπεριφοράς της αρχαίας ελληνικής σκέψης με έναν όρο (''καλός'') ηθικής της νεοελληνικής πραγματικότητας, ωσάν να μην υπήρχαν ενδιαμέσως είκοσι οκτώ αιώνες και ωσάν να μην έχει μεσολαβήσει ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και ο χριστιανισμός.