Έχοντος αφιερώσει περισσότερο οπό τριάντα χρόνια εξερευνώντας, διαβάζοντας και χαρτογροιρώντας τα ''οδικά τοπία της νεωτερικότητας'', τα αδιέξοδα, τα σταυροδρόμια, τους μονόδρομους της αστεακής νεωτερικότητας, ο Νταίηβιντ Φρίσμπυ (1944-2010) μας έχει προσφέρει αναλυτικά, κατατοπιστικά και ακριβέστατα πανοράματα της μοντέρνας, καπιταλιστικής μητρόπολης και της εμπειρίας του καινούργιου σε αυτήν.

Παρά το μόνιμο και σκόπιμο ''ίσως'' του ή μάλλον εξ αιτίας αυτού του ''ίσως'', η κοινωνιολογία κaι η κοινωνική θεωρία του Φρίσμπυ στηρίζονται σε μια θεμελιώδη παρατήρηση: η διέξοδος και οι εναλλακτικές διαδρομές από το φαινομενικό ή μη χάος, ασάφεια, ανασφάλεια και σύγχυση στη μοντέρνα καπιταλιστική μεγαλούπολη μπορεί να βρεθεί μέσα σε αυτήν, μέσα οπό την περιπέτεια σε αυτήν, όχι από όλα όσα μπορεί να νομίζουμε ότι ξέρουμε για την κοινωνική ζωή αλλά από τη συγκεκριμένη και απτή γνώση αυτού που μπορούμε να αναζητήσουμε, να γνωρίσουμε και να αναγνωρίσουμε ως αλήθεια πίσω από τις εορταστικές μάσκες που καλλωπίζουν την καθημερινότητα στη μοντέρνα καπιταλιστική μητρόπολη.