Ο Κουστό εξακολουθεί να ταξιδεύει. Μόνο που ταξιδεύει πάνω σ' ένα παγόβουνο. Πράγμα αναμενόμενο και πολύ φυσικό αφού πρόκειται για τον Κουστό, που αγωνίζεται να προσεγγίσει τη Νέα Υόρκη και μάλιστα τον ΟΗΕ με σκοπό την καταγγελία της εμπορίας των ρύπων. Τα συμφέροντα, όμως, των μεγάλων εταιριών, διά των μεγαλομετόχων Σκύλλας και Χάρυβδης, δημιουργούν ένα σωρό ανυπέρβλητες δυσκολίες. Ανυπέρβλητες για τους κοινούς θνητούς βέβαια και όχι για τον Κουστό και τους Πιγκουΐνους του. Διότι εκτός από τις κεφαλαιοκράτισσες Σκύλλα και Χάρυβδη, τυφώνες διαθέτουν και οι Νηρηίδες, οπότε ξεσπά ο πόλεμος των τυφώνων. Νικά βέβαια η καλύτερη μάρκα ο «Τυφών Νηρηίδες» κι έτσι το παγόβουνο χωρίς να λιώσει ούτε το μισό, φτάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Το μεγάλο κεφάλαιο, όμως, με τους μεγαλομέτοχους Σκύλλα και Χάρυβδη τους την έχει «στημένη» και τους υποδέχεται με πίδακες πετρελαίου. Παρ' όλα αυτά τα εμπόδια φτάνουν στον ΟΗΕ όπου και επακολουθεί το ιστορικό διάγγελμα εναντίον του εμπορίου των ρύπων.