Πρωταγωνιστής σε τούτη την ιστορία είναι η ελληνική πολιτεία. Μέγα πρόβλημά της τα αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία της ταυτότητάς της. Κύριο χαρακτηριστικό της η καχεκτικότητά της κι έτσι ο φόβος της. Φοβάται τα παιδιά του τόπου μας, φοβάται κυρίως τη λεβεντιά τους. Γι' αυτό, μερικά από αυτά, τα καλύτερα, τα σκότωσε στις πράσινες πλαγιές του Ελικώνα. Μερικά άλλα τα φόρτωσε σε καράβια με προορισμό την Εσπερία για να πλένουν πιάτα. Και τα υπόλοιπα, τα πιο πολλά τα έστειλε για δεκάξι χρόνια στα θλιβερά σχολεία της, μα για να τα ταπεινώσει. Και δε δίσταξε η κακούργα πολιτεία να στείλει στις μαύρες εξορίες ακόμα και τους ποιητές του τόπου μας!

Μέσα στις δεκαετίες όπλα της γερά τούτα εδώ τα δυο: ο παπάς με το παραμύθι κι ο χωροφύλακας με το πιστόλι. Τα τελευταία χρόνια έφτιαξε κι άλλο όπλο πολύ μοντέρνο, έφτιαξε τους «συνδικαλιστές» κι ονειρεύεται χάρη στη βοήθειά τους να χτίσει επιτέλους την ΑΓΟΡΑ, να γίνει κι εκείνη Ευρωπαία, να παγώσει και την ιστορία του τόπου μας σε τούτο ακριβώς το σημείο της τροχιάς της.

Κι ο Πέτρος Πέτρας, συμπρωταγωνιστής σε τούτη την ιστορία, γεύεται όλα τα παραπάνω μέχρι το μεδούλι τους...